SPOTKANIE WSPÓLNOTY RÓŻAŃCOWEJ ∙ KWIECIEŃ
Macierzyństwo Maryi w ekonomii łaski trwa nieustannie
- Franciszek Zawadzki
W poprzednim miesiącu rozważaliśmy fragment VIII rozdziału soborowej konstytucji Lumen Gentium pochodzący z 60. punktu tegoż dokumentu. Mówił on jasno o jedynym pośrednictwie pomiędzy Bogiem i ludźmi, którego jako chrześcijanie musimy upatrywać jedynie w Jezusie Chrystusie – wcielonym dla nas Synu Bożym. W kontekście tej podstawowej prawdy sobór pouczył nas o roli, jakiej upatrywać winniśmy w Matce Syna Bożego i jak Jej rolę opiekunki i wstawienniczki rozumieć tak, by jasne było, że Jej znaczenie nie blednie, ale wręcz nabiera blasku w świetle jedynego pośrednictwa Jezusa Chrystusa. W tym miesiącu skupmy naszą uwagę na dwóch kolejnych punktach omawianego przez nas dokumentu, by jeszcze lepiej pojąć rolę Maryi w życiu całego Kościoła i nas samych.
W punkcie 61. Lumen Gentium sobór wskazuje na ziemską historię Maryi i mówi o Jej zaangażowaniu w pełnienie woli Bożej na różnych etapach ziemskiego życia Syna Bożego. W podsumowaniu tego fragmentu czytamy między innymi o Maryi tak: „Poczynając, rodząc i karmiąc Chrystusa, ofiarowując Go w świątyni Ojcu i współcierpiąc ze swoim Synem umierającym na krzyżu, w całkiem szczególny sposób współpracowała w dziele Zbawiciela przez posłuszeństwo, wiarę, nadzieję i żarliwą miłość dla odnowienia nadprzyrodzonego życia dusz ludzkich. Dlatego stała się nam matką w porządku łaski”. Rzeczywiście – jeśli wcielenie Syna Bożego, było tak radykalnym wejściem Boga pośród nas, że sam Bóg stał się dla nas bratem, rodząc się jak każdy z nas, przyjmując opiekę Maryi i cierpiąc jak każdy z ludzi, to choć Maryja nie jest naszą matką w porządku natury to jest dla nas matką w porządku łaski. To konsekwencja tego, że Bóg stał się człowiekiem i zamieszkał pośród nas, a Jego człowieczeństwo i synostwo względem Maryi radykalnie zmieniły sytuację każdego z ludzi, w tym nas samych. W tej nowej sytuacji i my – jako bracia i siostry Chrystusa – Maryję możemy nazywać matką.
Zwróćmy jeszcze uwagę, na co sobór kieruje nasze skupienie, gdy mówi o wzniosłej roli Maryi w całości Bożego planu zbawienia. Słyszymy o pokorze, służbie, opiece, ofierze, współcierpieniu, współpracy, posłuszeństwie, wierze, nadziei i miłości. Taka jest nasza Matka. Tacy możemy być i my – Jej dzieci w porządku łaski, bracia i siostry Chrystusa.
Dalej sobór poucza, że rola Maryi względem Kościoła i nas nie ograniczała się tylko do historycznych wydarzeń, które znamy z przekazów Nowego Testamentu i starochrześcijańskiej tradycji. W Lumen Gentium czytamy: „Wzięta do nieba, nie zaprzestała pełnić tej zbawczej roli, lecz poprzez swoje wielorakie wstawiennictwo ustawicznie wyjednuje nam dary wiecznego zbawienia. Dzięki macierzyńskiej miłości opiekuje się braćmi swego Syna, pielgrzymującymi jeszcze i narażonymi na niebezpieczeństwa i trudy, dopóki nie zostaną doprowadzeni do szczęśliwej ojczyzny”. Jeszcze raz, jak możemy zauważyć, podkreślone jest znaczenie naszej więzi z Maryją w kontekście całego zbawienia jako daru Boga oraz w odniesieniu do Chrystusa, który poprzez swoje wcielenie stał się bratem ludzi. Ten dar łaski, a z nim i nasza dziecięca więź z Maryją trwają nieustannie. Nie tylko możemy wspominać Maryję i uczyć się na Jej przykładzie, który opisują nam karty Ewangelii, ale każdego dnia możemy przyzywać Jej opieki w modlitwie, w konkretnej i ciągle zmieniającej się sytuacji naszej codzienności. Wszystko co dotyczy bowiem naszej relacji z Maryją zakorzenione jest w naszej ciągle żywej i wybiegającej w przyszłość nadziei zbawienia, którym zostaliśmy obdarowani.
Na zakończenie punktu 62. Konstytucji Dogmatycznej o Kościele, Sobór Watykański II raz jeszcze pokazuje nam, jak rozumieć rolę Maryi w naszym życiu i jak przyzywać Jej wstawiennictwa, tak by nasza wiara się budowała, a dar zbawienia przyniesiony nam przez wcielone słowo Boże, ciągle wzbudzał naszą wdzięczność i zachwyt. „Żadne bowiem stworzenie nie może być nigdy stawiane na równi ze Słowem Wcielonym i Odkupicielem; ale jak w kapłaństwie Chrystusa na różny sposób uczestniczą i święci szafarze, i wierny lud oraz jak jedna dobroć Boża w rozmaity sposób rozlewa się realnie w stworzeniach, tak też jedyne pośrednictwo Odkupiciela nie wyklucza, lecz wzbudza u stworzeń rozmaite współdziałanie, pochodzące z uczestnictwa w jednym źródle. Kościół nie waha się jawnie wyznawać takiej podporządkowanej roli Maryi; ciągle jej doświadcza i zaleca ją sercom wiernych, aby oni, wsparci ta macierzyńską opieką, jeszcze silniej przylgnęli do Pośrednika i Zbawiciela”. Tak i my, czcząc Maryję na różne sposoby, jeszcze bardziej zakorzeniajmy się w Chrystusie naszym bracie, Panu i Zbawicielu.
