SPOTKANIE WSPÓLNOTY RÓŻAŃCOWEJ ∙ MAJ

Boża Rodzicielka pierwowzorem Kościoła

1. Franciszek Zawadzki

„Boża Rodzicielka jest (…) pierwowzorem (typus) Kościoła w porządku wiary, miłości i doskonałego zjednoczenia z Chrystusem”.

Kiedy rozważamy VIII rozdział Konstytucji Dogmatycznej o Kościele, wciąż rzuca się w oczy ta prawda, którą Sobór Watykański II chce unaocznić, że Maryja ściśle związana jest z Kościołem. Nie tylko tym Kościołem, który zrodził się i trwał już w czasach jej ziemskiego życia, ale z Kościołem wszystkich czasów. Z Kościołem, którego i my jesteśmy członkami. Więcej – Sobór podkreśla, że Maryja jest pierwowzorem Kościoła. W tym rozważaniu szczególnie zwrócona jest uwaga na wiarę, miłość i zjednoczenie z Chrystusem, które osiągając w Maryi stopień doskonały sprawiają, że jest Ona wzorem każdego, kto przez wiarę, miłość i zjednoczenie z wcielonym i zmartwychwstałym Panem, wkracza na drogę zbawienia. Z tych powodów także, Maryja – Matka i Dziewica – jest czczona przez Kościół, jako jego najdoskonalsza cząstka. Jest Ona Matką, bo Jej zjednoczenie z Chrystusem oparte jest na Jej prawdziwym macierzyństwie względem Syna Bożego. Jest ona także Dziewicą, bo na wzór świętych dziewic, o jakich wspomina Stary Testament wykazała się heroiczną wiarą i miłością o czym zaświadczają karty Ewangelii i przekonanie chrześcijan wszystkich czasów. Skoro zaś Maryja jest Matką i Dziewicą Konstytucja Lumen Gentium w punkcie 63. stwierdza: „W misterium bowiem Kościoła, który sam także słusznie jest nazywany matką i dziewicą, Błogosławiona Dziewica Maryja idzie przed nami, stanowiąc najdoskonalszy i jedyny wzór zarówno dziewicy, jak i matki”. Oto dwa aspekty życia Kościoła, a przecież także każdego z jego członków osobiście, w których Maryja nam przewodzi.

W kolejnym – 64. punkcie tego samego dokumentu Sobór stwierdza tak: „I rzeczywiście Kościół, rozważając  Jej tajemniczą świętość, naśladując miłość oraz wypełniając wiernie wolę Ojca, dzięki przyjmowanemu z wiarą słowu Bożemu sam także staje się matką: przez przepowiadanie bowiem i chrzest rodzi do nowego i nieśmiertelnego życia dzieci poczęte z Ducha Świętego i zrodzone z Boga, On także jest dziewicą, która nieskazitelnie  i w czystości  dochowuje wiary danej Oblubieńcowi, a naśladując Matkę swego Pana, mocą Ducha Świętego zachowuje  dziewiczo nienaruszoną wiarę, mocną nadzieję i szczerą miłość”. Te zdania stawiają przed nami zadanie. Nie możemy bowiem tylko rozważać roli Maryi w Kościele i nie możemy tylko z pozoru uznawać Ją za wzór Kościoła dziś.

Jesteśmy wezwani do tego, by tak czcząc Maryję – jako Matkę i Dziewicę oraz jako pierwowzór i najdoskonalszą cząstkę Kościoła – prawdziwie i szczerze kochać Kościół. Tylu na naszej drodze możemy spotkać ludzi zawiedzionych Kościołem, tyle w nas samych pojawia się wątpliwości a może i zranień. I nie możemy umniejszać tych doświadczeń, szczególnie wtedy, gdy dzielą się nimi z nami inni. Możemy jednak zawsze wskazać na tę część Kościoła, która nie zawiodła. Na Maryję. Możemy w Niej szukać oparcia dla osobistej wiary w Kościół i Ją ukazywać innym jako piękno Kościoła. Niech nasza pobożność maryjna będzie także okazją do zakorzeniania się coraz bardziej w Kościele, takim, jaki zgodnie ze swoim prawzorem być powinien.

Dalszym zadaniem każdego z nas jest budować Kościół tak, by dorastał do pełni swojego wzoru. Niezależnie od tego jakie mamy funkcje życiowe, jesteśmy przez chrzest powołani i uzdolnieni do bycia żywymi kamieniami budowli Kościoła. Nie budujmy Kościoła po swojemu. Pamiętajmy, że kamieniem węgielnym w budowli Kościoła jest Jezus Chrystus. Pamiętajmy, że wzorem do którego dążymy jest postawa Maryi – Matki i Dziewicy. Nie zbudujemy Kościoła strachem przed kryzysowymi sytuacjami, nie zbudujemy Go głośnym zwalczaniem krytyki, nie zbudujemy, tworząc kolejne kościelne instytucje. Zbudujemy Go wtedy, gdy podążymy za wzorem Maryi – w pokorze, pełnieniu woli Bożej, służbie braciom i siostrom, wiernym trwaniu przy Chrystusie aż po krzyż. Nie tylko naszą pobożność, ale przede wszystkim nasze życie uczyńmy maryjnym.