Żywy Różaniec

SPOTKANIA WSPÓLNOTY RÓŻAŃCOWEJ ∙ WRZESIEŃ

„Najpierw pełną chwały Maryję...”

1. Franciszek Zawadzki

W poprzednich miesiącach i latach, podczas spotkań wspólnoty różańcowej rozważaliśmy różnorodne treści maryjne oparte o Litanię loretańską, modlitwę Zdrowaś Maryjo, Pod Twoją obronę, czy też zawarte w znanych wizerunkach Maryi. W kolejnych miesiącach skupimy się na wybranych fragmentach pochodzących z VIII rozdziału Konstytucji Dogmatycznej o Kościele Lumen Gentium Soboru Watykańskiego II. Wspomniany rozdział jest zatytułowany: „Błogosławiona Maryja Dziewica, Boża Rodzicielka, w misterium Chrystusa i Kościoła”. Możemy ufać, że tak jak cały dorobek Vaticanum II, także ten kilkunastopunktowy fragment jednego z czterech najważniejszych dokumentów soboru, ubogaci naszą wiarę i pozwoli nam z większą dojrzałością i miłością przeżywać maryjną pobożność, która niech będzie zawsze wpisana w całość naszego chrześcijańskiego życia. Dokument Lumen Gentium mówi przede wszystkim o Kościele, który zakorzeniony jest w Chrystusie. W świetle nauki o Kościele, a jednocześnie starając się tajemnicę Kościoła jeszcze bardziej wyjaśnić, ojcowie soborowi wskazują nam na Maryję.

Zadanie, którego się podejmujemy rozpoczynając rozważania nad tekstami soboru, nie jest łatwe. To teksty głęboko teologiczne, wymagające rozumienia w kontekście całości soborowego dorobku, zakorzenione w wielkiej tradycji chrześcijańskiej, sięgającej czasów starożytnych. Tym bardziej jednak godne są zainteresowania każdego chrześcijanina i czciciela Maryi. Dokładając starań, wyciągajmy z nich głęboki pożytek duchowy.

Na samym wstępie rozdziału VIII Lumen Gentium czytamy: „Najłaskawszy i najmądrzejszy Bóg, chcąc dokonać odkupienia świata, «gdy nadeszła pełnia czasów, zesłał Syna swego, zrodzonego z niewiasty, (…) byśmy mogli otrzymać przybrane synostwo» (Ga 4,4n); «On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba i za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy». To Boskie misterium zbawienia objawia się nam i trwa w Kościele, który Pan ustanowił jako swoje Ciało i w którym wierni, trwając przy Chrystusie jako Głowie oraz pozostając w zjednoczeniu ze wszystkimi Jego świętymi, powinni także ze czcią wspominać «najpierw pełną chwały Maryję, zawsze Dziewicę, Matkę Boga i naszego Pana, Jezusa Chrystusa»”.

Zauważmy – najpierw nasza uwaga zostaje skierowana na to, co powinno być podstawą naszej wiary. Na całość historii zbawienia, w której tajemnica Wcielonego Syna Bożego, Odkupiciela, stanowi centralny moment. W drugiej kolejności zostaje nam przypomniana rola Kościoła dla nas samych. To w Kościele spotykamy się ze zbawczą tajemnicą Chrystusa. Jest on tu nazwany Ciałem Chrystusa, my zaś okazujemy się z nim zjednoczeni jako członkowie tego Ciała. Określenie Kościoła Ciałem Chrystusa sięga Nowego Testamentu, a szczególnie jest obecne w pismach św. Pawła. Podkreśla ono żywotność Kościoła i wszystkich jego członków, która pochodzi ze zjednoczenia ze zmartwychwstałym Panem. Jednocześnie podkreśla więź, jaka łączy nas i wszystkie członki Kościoła. Ta więź, która przekracza granice pokoleń czasów i śmierci jest uwyraźniona także w innym określeniu Kościoła, na które w nauczaniu Soboru Watykańskiego II, kładzie się szczególny nacisk. Sobór mówi także o Kościele jako Ludzie Bożym. Dopiero właściwe zrozumienie tajemnicy Jezusa Chrystusa i Kościoła pozwala w odpowiedni sposób myśleć o Maryi w kontekście zbawczego planu Boga względem ludzkości i świata.

Wskazując na rolę Maryi i jej miejsce w tajemnicy Chrystusa i Kościoła, sobór przywołuje dobrze nam znane słowa pochodzące ze starożytnego Kanonu Rzymskiego, czyli jednej z modlitw eucharystycznych, które do dnia dzisiejszego są używane podczas mszy świętej. Dokładnie słowa tej modlitwy brzmią: „Zjednoczeni z całym Kościołem, ze czcią wspominamy najpierw pełną chwały Maryję, zawsze Dziewicę, Matkę Boga i naszego Pana, Jezusa Chrystusa...”, następnie wymieniani są święci – Józef, Apostołowie, inni święci. Rzeczywiście miejsce i rola Maryi są szczególne, co podkreśla słowo „najpierw”. Osoby Maryi nie możemy jednak w żaden sposób odłączać od całości misterium Chrystusa i Kościoła. Ta przewodnia rola Maryi jest wpisana we wnętrze Kościoła, którego wszyscy jesteśmy częścią.

Łączmy więc naszą maryjną pobożność z poszukiwaniem głębszego zrozumienia tajemnicy Boga Wcielonego i Kościoła. Przede wszystkim zaś żyjmy tymi tajemnicami, w oparciu o nie kształtując swoją codzienność.