SPOTKANIE WSPÓLNOTY RÓŻAŃCOWEJ ∙ STYCZEŃ
Duszę matki przeniknie miecz
- Franciszek Zawadzki
„Duszę matki przeniknie miecz, aby wyszły na jaw zamysły serc wielu” (por. Łk 2,34n).
W ostatnich miesiącach analizowaliśmy rolę i miejsce Maryi w dziele zbawienia, w kontekście Konstytucji Dogmatycznej Lumen Gentium Soboru Watykańskiego II. Punkt 57 tego dokumentu ukazuje współuczestnictwo Maryi w tajemnicy zbawienia, przedstawiając Ją jako Matkę Jezusa, a my zdajemy sobie sprawę, że jest Ona także Matką wszystkich wierzących.
Lumen Gentium opisuje Maryję jako osobę, która podjęła się swojego posłannictwa z całkowitym oddaniem siebie samej w służbie dzieła swego Syna. Zgoda na Boży plan, którą Maryja wyraziła już w chwili zwiastowania, sprawia że wszystkie wydarzenia Jej życia są służbą wobec misji Chrystusa i całej Jego osoby. Maryja w ten sposób staje się wzorem podjęcia chrześcijańskiej drogi – nawet wtedy, gdy jest ona pełna wyrzeczenia w celu podporządkowania się woli Bożej. Jej pokorna postawa uczy nas, że pełnia miłości do Boga wyraża się także ostatecznie w przyjęciu krzyża.
Rozważany przez nas fragment soborowego dokumentu przypomina również słowa Symeona, który zapowiada, że „duszę matki przeniknie miecz”. Maryja przez swoje cierpienie staje się obrazem Kościoła współcierpiącego i obrazem każdego człowieka, który pragnie być blisko Chrystusa także w chwilach bólu i słabości. Jej matczyne cierpienie pokazuje, jak miłość do Boga można zachowywać stale – mimo konieczności ofiary. Maryja uczy nas, że prawdziwe oddanie Bogu to także gotowość do ponoszenia trudów w imię miłości. Sobór przypomina, że Maryja stała się uczestniczką cierpień swego Syna, co wzywa i nas do gotowości ponoszenia ofiar i trudów na drodze wiary, gdy zajdzie taka potrzeba. Nasza droga, podobnie jak Jej, wymaga pełnej gotowości na cierpienie i trud, które w zamian – w kontekście miłości Boga – nabierają większego sensu.
Nie jesteśmy sami z tym, co trudne i w tym, co zdaje się przerastać nasze możliwości wytrwania. Maryja zaprasza nas, byśmy oddali Jej swoje cierpienia, trudności i obawy, abyśmy uczyli się w nich odnajdywać sens służby i miłości. Przykład Maryi zachęca nas do bliskości z Chrystusem w każdej chwili życia, bez względu na okoliczności. Ona była przy Nim zarówno w radości, jak i w cierpieniu, i towarzyszyła Mu w całym Jego trudzie.
Podobnie jak Maryja służyła Synowi dla zbawienia ludzkości, także i my, pełniąc codzienne obowiązki, możemy uczestniczyć w zbawczym planie Boga. Każdy akt miłości przyczynia się do realizacji tej wzniosłej misji, której pełnia objawi się dla nas na końcu czasów. Maryja jest dla nas nauczycielką, która pokazuje jak żyć w postawie pełnego zawierzenia Bogu. Wskazuje, że pokorna służba i zaufanie Bogu to droga prowadząca do pełni życia. Maryja, rozważając tajemnicę swego Bożego macierzyństwa i cały Boży plan zbawienia, staje się także w tym względzie wzorem dla każdego z nas w przyjmowaniu codziennych wyzwań i trudności, które stają na naszej drodze. Prośmy Ją o pomoc w kształtowaniu postawy pokornej służby i gotowości na przyjęcie tego, do czego wzywa nas Bóg. Jej przykład może towarzyszyć nam w każdym dniu życia, przypominając, że nasze oddanie Bogu pozwala stać się współuczestnikami Jego zbawczego dzieła. Razem z Maryją kontemplujmy wielkie dzieła Boże i nasze wzniosłe powołanie, którym Bóg nas obdarzył. Ona zaś, jako nasza Matka i Przewodniczka prowadzi nas właściwą drogą, obiecując swoje wstawiennictwo i pomoc. Tylko w tej pokornej postawie odnajdziemy prawdziwą wolność i spełnienie obietnicy życia wiecznego z Bogiem.
